L’auteur
Gustave Leberecht Flügel (1802-1870) était un orientaliste allemand. Né à Bautzen dans la Saxe, il étudie la théologie et la philologie à l’Université de Leipzig où il acquiert son intérêt pour les langues orientales qu’il étudiera à Vienne et Paris. Il est nommé professeur à la « Fürstenschule de St Afra » à Meissen, en Allemagne, mais sa santé précaire le pousse à démissionner de ce poste en 1850. Il part en 1851 à Vienne où il tint un emploi de bibliothécaire, cataloguant les écrits en langue arabe, turque et perse. Il mourut à Dresde.
Préface (p. VII-X)
Quae non sine consilio et ratione conipositae prodeiinf Corani Concordanfiae, eas ut ela-
borarem duplicem potissiinum habiii caussain. Priinum eniiii nulla fere pagina in Mohamineda-
noniin scriptis legitur, quin ipsa Corani verba laudafa inveniantur aiit fectc certe significentur, ut
ad sensuin recte intelligendnni et cognoscenduni, ufrum ycre Corani verba sint necne, ad Con-
cordantias confugiendum sit. Quibus quaesfionibus cum semper in legendis el fransferendis
scriptis arabicis vexarer, nee Concordantiae Calcuttanae, (nujûm al furqân) stellae distinctionis
nominatae, ad eas solvendas viam munirent satis facilem et idoneam, inde a longo tempore eius-
modi librum qui votis satisfaceret desideravi et certe alii mecum desideraverunt, ii praesertim,
quibus ne illanim quidem Concordantiarum usus concessus est.
Deinde vero lexicographia arabica manca est et imperfecta, magna adhuc laborat omnium
rcrum diflBcultate, inopia, angustia, ut saepe gravissima quaeque desiderentur vel ad signiiicatio-
nem verboruin singulorum vel ad flexibilem eorum formam, usum, construct ionem pertinentia.
Totius autem linguae arabicae ingenium, quale nobis inde a Mohammedis tempore ex scriptis
innotuit, ingenii quod Corano proprium est vim et auctoritatem expertum est ita, ut sermo
coranicus quasi iirmum ac solidum sit serioris temporis fundamentum. Quod coranicae linguae
ingenium satis iam esse perspectum et explanatum, et ita in rem nostram conversum, ut omncs
eius fructus in nos redundent, quis est qui contenderit? Xec vero omnia haec commoda his Concordant iis comparata a nobis esse opinamur neque ita arroganter gloriamur; sed ut omnis linguae
coranicae copia perspici et diiudicari posset, id solum efficere volnimus et obtinuisse nobis vide-
mur. Quare qui futuro tempore lexicographiam quam dicunt coranicam excolere eiusque cognitionem magis magisque communis iuris facere studebit, is praeter cetera studiorum subsidia Concordantiis nostris utetur. Itaque totius libri ratio longe alia esse debuit atque ilia, quam secuti
sunt in Concordantiis Calcuttanis componendis, quae eam tantum ab caussam confectae sunt, utloconim coranicoriiiii quaerendoruin et inveniendoruni maferiam ef. auxilium praebcrent, nulla
gravioris consilii rafione habifa; quo factum est, ut vocuiii et fonnarum ordo et dispositio ex
prima quaque litera a qua incipiunt pendeat, ut nullo modo statuere possis, quoties et quo usu
quave forma verbum aliquod in Corano legatur^ sed ad illud tantiuii commodum inde capiendum
reiectus sis, quod supra ex eiusmodi libro redundare diximus. Hue accedit, quod Concordantiae
illae minime omnes linguae partes continent. Praeterquam quod coniunctiones, praepositiones
aliaeque particulae ad arbitrium (antuni et libidinom consignafae sunt, ut paucissimi loci ubi inve-
niuntur notafi sint, liber ipse errafis (ypographicis ila scatef, ut index eoruni, ne ipse quidem satis
diligens et perfecdLS, sepfem paginas expleat. Ego vero, quamquam non ea sum arrogantia, ut
librum meum erroribus fypographicis plane carcre afiirmem, maxima tamen diligentia et summo
studio in illis evifandis et removendis elaborasse me profiteor, ut singulos Corani locos iterum
atque iterum cum numeris quibus consignafi sunt conferrem, quapropter spero fore, ut rarissime
in eiusmodi errores incidas, quos non facile coniecfura assequi possis, veluti numeris falso excusis,
quum ex summa hac in re accurafione ])retium et praestan(iam libri pendere baud ignorem.
lam vero nonnulla de ratione ipsa, quam in conformando et disponendo libro secuti sumus,
dicenda sunt, quae viri docti pronis auribus accipiant.
Tota libri ratio, ut iam dixi, plane alia est atque Concordantiarum Calcuttanarum. Nos
non orthographiam singulorum verborum et formarum secuti sumus, ut ^’1^ s^ib (^) (V^ ^^^^
v:y, et ^u sub ^j quaerendum sit, sed radicum, ut uno in conspectu omnes locos videas, quibus
singulae nominum et verborum formae legunfur, et eorum scnsum et usus ambitum facilius dispi-
cere possis. Inde pafet, in coniiciendo libro nihil omnino commodi ad me ex illis Concordantiis
rediisse, et meas plane novas esse. Deinde ne minima quidem particula omissa sed nofafa est,
quotiescunque legitur, et ita quidem, ut v. c. o, J, , non separafae a vocibus quibus prae-
fixae sunt exscriberentur, sed cum iis coniuncfae, qua re id consequi studuimus, ut usus harum
particularum et vis, quam in formas cum iis coniunctas habent, statim appareret. Praepositio-
num inseparabilium dispositio, ut infra dicemas, ex eadem lege pendet, et separabiles, ut dixi,
omnes diligenter suo loco consignatae sunt, ut fotus Coranus, ne literula quidem praetermissa, in
Concordantiis contineatur.
Nomina propria secundae quam dicunt declinationi subiecta, ut |%jj&t«^t sive ajJ&vjI?
JuuLMA/t) ita recensuimus, ut casus eidem flexioni obnoxii, quales sunt Genifivus et Accusafivus,
bene disfinguerentur; nominum aufem appellafivorum, ut j^tX-gJI? ^’•-Jt? casus uno in con-
spectu sub eadem forma exscripti sunt. Denique nomina propria composita, ut v^^ y^U )^
^jjuJUI, ita seiuncta sunt, ut singulae compositionis partes singulis locis quaerendae sint, id
quod sine ulla difficultate et mora fieri potest.
In verbis et noniinibus, quibiis |ironoiiiina stiffixa .sunf , disposilionis ordo non ex prono-
mine, sed ex forma verbi et casu noininis peiidef , iit primuin locum iXominafivus cum omnibus
suis ailixis teneat, Kecundum Genitivus, ef qui sunt reliqui singularis et pluralis numeri casus, ea
quidem conditione se excipiant, ut pronomen possess! vum et personale ceteris omnibus antepona-
tur, quod ibi quoque factum est, ubi praeposifionibus adiuncta sunt. Eadem ratione verborum
tertiae personae omnium formarum primo loco positae sunt, sed ita ordinatae, ut suffixum primae
personae singularis etiam primum locum sibi vindicet, et sic cetera sequantur.
Cum alphabet icae dispositionis lex primaria sit ac potissima, particulae inseparabiles illae,
quae in verbi recfionem vim habent magnam, in substantivi nullam, quales sunt I, 09 J9 •) ita
se excipiunt, ut alphabeticum ordinem sequantur. Praepositiones inseparabiles, ut v.^, ^, J,
et separabiles, ut JL&9 ij^y ^S’ lJ^ ^^"" pronominibus coniunctae (cf. ^g^^j luJ. etc.) sub-
stantivi vel pronominis ordini subiectae sunt; at separabiles cuivis alii nomini praepositae suis
ac propriis locis invenientur.
Nomina substantiva, quibus pronomen prijnae personae ^ suflixum est, ut _dt, ^y^U
^^t, [Cyjo\j Jk;&l) (VM’ >^^il’^ casuum ratione habita, qui quidem forma simplici separatim
posita vix statim discerni possunt, omnibus formis cum ceteris sufiixis compositis praemisimus
obtemperantes legi, qua nos propter brevitatem obstrictos esse vidimus. Sed ne ita quidem iis
qui locos quaerunt mora iniicietur.
Nonnullae particulae negativae cum interrogativa conipositae, quales sunt b( et jU ob
illam cum litera I compositionem literae Elif insertae sunt — id quod in !^t, li\j SiXi\i ivi^t
radit — quod vim quandam absolutam continent compositione ilia etfectam. Lexicographi quoque
ob eandem fortasse caussam eundem ordinem sequuntur.
Formam pronominis Jwjo) quod interrogativum et relativum esse potest, secundum banc
duplicis naturae vim non seiunximus, cum etiam casus eius minime distinguantur, id quod eodem
modo, ut supra diximus, in formis ^iXst aliisque ^imilibus non factum est. Loci, ubi Lo particula
negativa et ubi pronomen est, diligenter indicati sunt, id quod etiam in formis compositis, ut
Ui) Lo« observavimus.
Haec fere erant de ordine et aliis legibus quibus tenebamur observanda et praemonenda.
Quodsi Concordantiae non ita comparatae sunt, ut eundem perfectionis gradum, quem v. c. Con-
cordantiae hebraicae obtinent, affectare possint, caussa eius rei neque in negligentia neque in in-
scitia quaerenda est, sed cum brevitas praeter cetera nobis commendaretur, huic legi, si quidem
librum in publicum emittere volebamus, nobis sanctissime parendum fuit. Habes voces quidem
simplices omnes, non totos locos, ut in ceteris Concordantiis, quas si imitari voluissemus, a nobis
quoque facili modo eadem ratione elaborari poterant; at vel sbnplices voces omnino satisfaciuntiis, quae iure tuo a Corani ConcordantiU postulare possis. Difficiliorem certe laboris partem
peril ciendam in nos susoepimus, et si quando Concordanfiae coranicae perfectiore ilia forma et
ampliore omatae proditurae sunt, fieri hoc facillima manuum opera poterit.
Id semper observare velim lectores, consiUo, quod Concordantiarum coranicarum conipo-
sitione assequendum nobis proposuimus, nostro hoc libro satisfactum esse videri, et laetabimur
vehement er, si viros doctos ilium fructum e nostro libro cepisse audiverimus, quem praebere
voluimus.
Bibliopola autem meritissimus harum Concordantiarum chartam et fonnam ita ad Corani
editionem meam alteram accommodavit, ut uterque liber facili modo uno volumine comprehendi
possit.
Scripsi Misenae Calendis lanuariis MDCCCXXXXII.
Gustavus Flügel, Saxo.
A noter : certaines transcriptions sont défectueuses